امام جمعه ماهدشت از بلاتکلیفی مردم در املاک قولنامه ای گلایه کرد

به گزارش تدبیر آشنا. حجت الاسلام والمسلمین علی رادمرد امام جمعه شهر ماهدشت در دو خطبه نماز جمعه ١٢ آبان ١۴٠٢ به مسایل دینی و اجتماعی پرداخت و گفت:

بسمه تعالی

الحمدلله رب العالمین ، الحمدلله الذی هدانا لحَمدِه و جعلنا مِن أهلِه لِنَکونَ لإحسانِهِ مِنَ الشّاکرین و الحمد لله الذی مَنّ علینا بِمُحمّد نَبیهِ صلی الله علیه و آله و أهل بیتهِ  الطیبین الطاهرین المعصومین سیما بقیة الله الأعظم سلام الله علیه //  اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه والنصر و….//عبادالله اوصیکم بتقوی الله

در خطبه هفته گذشته عرض شد اسلام دینی است که خودسازی را توصیه می کند برای جامعه سازی و افرادی که خودساخته شدند می توانند در آن جامعه نقش آفرینی کنند برای تشکیل و بقاء آن ، این یکی از نکات مهمی است که باید مورد توجه برنامه ریزان فرهنگی قرار گیرد ، حضرت آقا هم در کلامی می فرمایند که در همه فعالیت ها جهت گیری باید جهت گیری به سمت تشکیل جامعه اسلامی و تمدن اسلامی باشد فلذا افراد حاضر در این جامعه رشد معنویت شان موضوعیت پیدا می کند که در بیانیه گام دوم هم همین نکته یعنی معنویت به عنوان یکی از عناصر مهم در مسیر حرکتی گام دوم انقلاب اسلامی شمرده شده است و یکی از موضوعات مهم در مسئله تربیت ، مسئله تربیت نفس است که چند هفته ای داریم در خصوص اش نکاتی را بیان می کنیم ، چون گرفتاری همه ی ما در تصمیم ها ، فعالیت ها ، موضع گیری ها ، سخن گفتن ها ، شنیدن ها ، دیدن ها این است که ملاک عمل هوای نفس است ، اگر نفس تربیت نشد و اگر این نفس تربیت نشده در درون انسانی باشد که مسئولیتی به عهده گرفته باشد در هر سطحی برخی اوقات می شود مانند کسی که هرکه به او مراجعه می کند ، دنبال اینست که یک سودی از او ببرد تا مسئولیت خودش را ، موقعیت مالی خودش را تقویت کند مانند گرگ درنده ای شکاری را می بیند ، او را دیگر رها نمی کند لذا امیر المومین علی علیه السلام می فرمایند :«وَ أَشْعِرْ قَلْبَكَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِیَّةِ» (نهج‌البلاغه، ص ۴۲۷) با مردم در اعماق قلب خود مهربان باش؛ یعنی مهربانی فقط به زبان نباشد. أَشْعِرْ معنایش این است که در باطن قلبت [مهربان] باش نه این‌که انسان هیجانی ظاهری پیدا کند و مثلاً فرض کنید که یک وقت احساس محبتی هم به مردمی بکند که یک احساساتی بروز می‌دهند؛ نه، عمیقاً نسبت به مردم مهربان باشد این عمق مهربانی به مردم خیلی چیز مهمی است که از کلمه «أَشْعِرْ» استفاده می‌شود «وَ أَشْعِرْ قَلْبَكَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِیَّةِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُم‌»، علاوه براینکه باید با مردم مهربان بود، باید محبت هم به آنها داشت؛ یعنی دوست داشت آنها را یک وقت انسان با یکی صرفاً مهربانی می‌کند اما مهربانی در واقع یک رفتار است، یک وقت هست که نه علاوه بر مهربانی کردن و ترحم کردن، واقعاً دوست می‌دارد آنها را… «وَ اللُّطْفَ بِهِمْ‌» یکی هم [اینکه] به آنها لطف داشته باش. لطف یعنی رفتاری که از آن به مردم خیر و محبت برسد؛ رفتار محبت‌آمیز، رفتاری که از آن به مردم محبتی هم برسد. این هم لطف.

«وَ لَا تَكُونَنَّ عَلَیْهِمْ سَبُعاً ضَارِیا»؛ نقطه مقابل این سه خصوصیت، یعنی مهربانی و محبت و لطف این است که خیلی از حکام دنیا و زمامداران دنیا این طوری هستند – می‌فرماید مانند «سَبُع ضار»ی نباش – سَبُع یعنی درنده، ضاری هم یعنی آن سَبُع عادت کرده و آماده شکار مثل گرگ خون خوار. مثلاً در تعبیر فارسی ما گرگ درنده یا گرگ گرسنه؛ این‌طوری نباش ضاری یعنی آن حیوان عادت کرده به صید که آماده صید است در هر لحظه‌ای از لحظات «تَغْتَنِمُ أَكْلَهُم‌» این طور نباش که خوردن آنها را، بلعیدن آنها را غنیمت بشمری. برخی ممکن است مسئولیتی در هر سطحی داشته باشند ، اگر اون تربیت نفس نباشد ، این نوع عملکرد را دارند ، هر ارباب رجوعی می آید دنبال این است که یک سودی از او ببرد ، بنا بر روایت ارباب رجوع را یک شکار می بیند ، چه با رشوه ، چه با زدو بند ، چه کسی که سرمایه ای دارد با نزول دادن و موضوعات دیگر ، اینها هم برای شخص خسارت ایجاد می کند و هم برای جامعه ای که این مسائل وجود داشته باشد.  (قل أعوذ برب الناس )

امام خمینی رضوان الله علیه در تحلیل تاریخ انبیاء علیهم السلام به نکته‌ی مهم مبارزه آنها علیه جریان استکبار اشاره می‌فرمایند در صحیفه نور، ج ۵، ص ۴۷: «كسی كه به تاریخ انبیا توجه بكند، می‌بیند كه انبیا از توده‌ها در آمدند و حمله كردند به قدرتمندها، از بین همین توده‌ها. حضرت موسی یك شبانی بود با یك عصا از همین توده‌ها و بر ضد فرعون قیام كرد و تا آنجا رساند. پیغمبر خودمان كه تاریخش نزدیك است… شخصی بود كه از همین توده‌ها و جمعیتها بود و با همین‌ها بود و از بدو بعثت تا آخر، با قدرتمندها و باغدارها و مكنت‌دارها و سرمایه‌دارها همیشه در جدال بود. پیغمبرها از این توده‌ها بودند و قدرتمندها را می‌ترساندند، نه از قدرتمندها بودند برای اینكه توده‌ها را چه بكنند.»

وقتی كه شما تاریخ را می‌بینید و ملاحظه می‌كنید، از آن اول كه رسول اكرم قیام كردند، با همین مردم فقیر، با همین مردم مستضعف ایشان قیام كردند. در مقابل آن‌قلدرها و آن‌زورگوها و آن‌باغدارها و آن‌مكنت‌دارها و قافله‌دارها كه در آن‌وقت مظهر طاغوتی بودند… كسی كه  قرآن را مطالعه كند و ببیند كه وضع قرآن چه بوده است؟ قرآنی که سند اسلام است و كسی كه شارع اسلام را، رسول اكرم را ملاحظه كند و تاریخ او را ببیند و وضع زندگی او را ببیند می‌داند كه قرآن در مقاتله با قلدرها آیات زیاد دارد و رسول اكرم (ص) سیره‌اش این بود كه از اول مقاتله می‌كرد با این اشخاص كه می‌خواستند مردم را استثمار كنند، می‌خواستند مردم را استخدام كنند؛ بر اینها قیام كرد».

رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه‌ای در جمع‌بندی شاخص‌های منظومه فکر سیاسی امام راحل، اصل استکبارستیزیرا از شاخص‌های اصلی راه امام خمینی معرفی کردند. همچنین ایشان ریشه قرآنی استکبارستیزی را بیان کردند: «آیه‌ی شریفه‌ی قرآن می‌فرماید: «فَمَنْ یَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَی»(بقره: 256). این فقره، اعتصام به حبل‌اللَّه را برای ما معنا می‌کند. تمسک به حبل‌اللَّه، با ایمان باللَّه و کفر به طاغوت است. امروز طاغوت اعظم در دنیا، رژیم ایالات متحده امریکاست… در بسیاری از بخشهای امت اسلامی ایمان باللَّه هست؛ اما کفر به طاغوت نیست. کفر به طاغوت لازم است. بدون کفر به طاغوت، تمسک به عروه‌ی وثقای الهی امکان‌پذیر نیست. کفر به طاغوت نشان دهنده اش همان استکبار ستیزی است و ما در راهپیمائی ها و برنامه ها که شعار می دهیم ناظر به ضرورت بیان همین نکته است که باید جدا از اینکه در قلب بغض داریم در عمل هم خودش را نشان دهد چرا که مقدمه ورود ایمان ، خروج کفر است ، در آیه شریفه هم ابتدا کفر به طاغوت را مطرح فرمود و بعد ایمان به خدا را بنابرین مسئله مهم است. حالا ممکن است برخی افراد یا جریان های سیاسی جوری دیگر بگویند و بنویسند و مدیریت کنند اما ملاک عمل ما باید قرآن باشد . قرآن تکلیف ما را با دشمنان و مستکبرین روشن کرده و آیات متعدد و جریان های متعددی دارد ، در کنار آن حوادثی که در تاریخ و دوران خودمان رخ داده گویای تایید رفتار طاغوتیان و مستکبرین است ، در تاریخ انقلاب اسلامی سیزده آبان به‌دلیل پوشش سه مقطع خاص و سه حادثه مهم تاریخی در حماسه استکبارستیزی ملت با بصیرت ایران اسلامی در سال‌های 43، 57 و 58 از اهمیت و حساسیت ویژه‌ای برخوردار بوده 13است ،  آبان 43 تبعید امام ره به ترکیه ، 13 آبان 57 تظاهرات دانش آموزان به سمت دانشگاه تهران و به همراه دانشجویان که با تیراندازی ماموران شاه 56 نفر شهید و مجروح شدند و 13 آبان 58 تسخیر لانه جاسوسی یعنی سفارت آمریکا بود و این اهمیت در گذر زمان با توجه به تحولات و متغیرهای گوناگون در عرصه سیاسی و امنیتی تشدید شده است.

با گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب اسلامی ایران و تقابل همه‌جانبه بین جمهوری اسلامی ایران با رژیم استکباری آمریکا، چشم‌انداز صحنه تقابل نظام جمهوری اسلامی با آمریکا بسیار گسترده شده است: از یک‌طرف قدرت ایران و عمق راهبردی جمهوری اسلامی بسیار گسترده شده و از سوی دیگر هیمنه و منطقه سیطره آمریکا کاسته شده و ایالات متحده دوران افول و نزول خود در منطقه غرب آسیا را می‌گذراند.

با این حال هستند کسانی که هنوز نسبت به ماهیت و مبانی تقابل انقلاب اسلامی با آمریکا توجیه نبوده و هر از چندگاهی آگاهانه یا ناآگاهانه نسخه مذاکره و تسلیم در برابر آمریکا را ارائه می‌کنند. از این رو تا این خط فکری خائنانه یا جاهلانه و یا غافلانه وجود دارد، «تبیین» حقایق نیز باید با قدرت از سوی جبهه انقلاب دنبال شود. کما اینکه اگر تاریخ این سه حادثه 13 آبانی را مرورو نماییم می‌بینیم این سه حماسه با تبیین‌گری شروع شد و در تاریخ ماندگار شد. اگر تبیین‌گری‌های امام خمینی رضوان الله علیه نبود، بصیرتی در متن جامعه نمی‌جوشید و تبدیل به حماسه‌های سه‌گانه 13 آبان نمی‌شد. در این شرایط و روزگار نیز کماکان، «جهاد تبیین» یکی از مهم‌ترین راهکارهای استکبارستیزی است. این جهت دهی واقعی که حضرت آقا در جریان حملات پی در پی رژیم موقت صهیونسیتی می کنند و جهت فلش را به سمت آمریکا می برند بخاطر همین است ، سر خط گم نشود ، این نبرد اولا نبرد صرفا اسرائیلی – فلسطینی تلقی نشود ، در سخنرانی اخیرشان فرمودند : میدان نبرد ، میدان نبرد حق و باطل است ، این یعنی این نبرد ، نبرد همه ی جبهه حق است با همه ی جبهه ی باطل ، تکلیف خودت را مشخص کن با حقی یا با باطل ، ببین کجا ایستاده ای ؟ و برای تقویت جبهه حق چه کار کردی ؟ چه تصمیمی گرفتی ؟ چه موضعی گرفتی؟ چه درسی را دادی ؟ معلم گرامی در مدرسه از مرز حق چقدر دفاع کردی ؟ چقدر مرزبانی عقاید دانش آموزان را کردی ؟ نمیتوان گفت من نه با این طرف هستم نه با آن طرف ، هیچ وقت سکوت به نفع حق نبوده ، سکوت و عدم موضع گیری همه اش  به نفع باطل بوده ، پس با همین حرف هم موضع خودت را مشخص می کنی! همه ی این موضوعات برای آماده شدن برای آن رویاروی نهایی حق و باطل است ، یعنی رویاروی امام زمان عج با باطل ، آنجا سکوت معنایی ندارد ، روز عاشورا ساکتین ، منفعتی برای امام حسین ع داشتند ؟ آنهایی که به ظاهر تعیین موضع نکردند ، نفعی برای حرکت امام حسین ع ایجاد کردند ؟ ما الان امام معصوم حی و حاضر داریم ! هیچ وقت پرسیده ایم از خودمان که چکار می کنیم؟ محرم و صفر عزاداری کردن ها برای چیست؟ درس ها و عبرت های عاشورا برای اینست که ما الان نسبت به امام زمانمان ، آنگونه نباشیم! امامی که همیشه به یاد ماست که در توقیع شریفشان برای شیخ مفید ره می فرمایند : اِنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ، وَلا ناسینَ لِذَکْرِکُمْ، ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی و اهمال نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم وَلَوْلا ذلِکَ که اگر جز این بود، دشواری‌ها و مصیبت‌ها بر شما فرود می‌آمد و دشمنان، شما را ریشه کن می‌نمودند.

امامی که اینگونه نسبت به ما عمل می کند ، ما چگونه ایم نسبت به او ؟ امامی که حجت خداست بر روی زمین بكُم يُنَزِّلُ الغيثَ وَ بِكُم يُمسكُ السَّماءَ أن تَقَعَ عَلى الأرض إلّا باذنِهِ وَ بكُم يُنَفِّسُ الهَمَّ وَ يَكشِفُ الضُّرَّ  به سبب شماست كه (خداوند) باران را فرو مى‌فرستد و به سبب شما آسمان را از اين‌كه بى‌رخصت او بر اهلش فرو ريزد باز مى‌دارد. به وسيله‌ى شماست كه اندوه را مى‌زدايد و پريشانى‌ها را زايل مى‌گرداند. این امام ماست حالا ما کجای این موضوع قرار می گیریم و تمام حوادث که رخ می دهد ، تعیین نسبت خودمان با دو طرف هر حادثه ، وضعیت ما را مشخص می کند ، اگر طرف حق ایستادیم ، برد با ماست و الا نه ، ان شاءالله همه ی ما به وظیفه خودمان عمل کنیم.

دونکته پایانی:

 ما در خصوص تقویت ایمان جامعه باید تلاش کنیم که اقدام ما میشود امر به معروف ، در خصوص نهی از منکر هم باید تلاش کرد ، یعنی همانطور که به معروفات باید توجه داشته باشیم ، بی توجه به منکرات هم نباید باشیم ، این بی حجابی ها ، این بدپوششی ها که هدفمند دارد در سطح جامعه گسترش پیدا می کند ، را نباید بی توجه بود ، چند مدت است بناست قانونی در حوزه عفاف و حجاب نوشته شود ، نوشته شد و الان با برخی ایرادات شورای نگهبان برگشته به مجلس ، خب مصوب شد ، ضمانت های اجرایی آن چیست ؟ آیا باز همه ی برخورد ها با حوزه انتظامی است؟ روی کاغذ خوب است شاید خوب قانون بنویسیم ، اما آیا بلدیم خوب هم اجرا کنیم؟ الان هم برخی غفلت ها دارد از جانب برخی مسئولین رقم می خورد ! برخی کنسرت ها ، برخی محافل دیگر که بدون قید و شرط و رعایت موضوعات در کشور دارد برگزار می شود در سایه غفلت برخی مسئولان است ، مسئولان حساسیت دارند ، اما بعد اجرا و تحقق برنامه ، یعنی می گذارند برنامه برگزار شود با عدم نظارت و عدم برنامه ریزی بعد که برگزار شد ، برخورد می کنند و … خب از اول نگذارید اینگونه محافل و مجالس برگزار شود!  این باعث میشود که انسان در حوزه اجرای قانون دغدغه داشته باشد ! باید فکری اساسی تر و زودتر برداشت ، جدای از آن مومنین نباید از وظیفه امر به معروف و نهی از منکر خود غافل شوند و با رعایت آداب امر به معروف و نهی از منکر باید به این فریضه و این واجب بپردازند تا نماد های غیر خدایی و شیطانی از جامعه اسلامی برداشته شود.

نکته دوم :

زمین های قولنامه ای است که شهر ماهدشت دارد رنج می برد ، اقدام قابل اعتنایی هنوز رخ نداده ، مردم در سختی هستند ، خصوصا کسانیکه با کلی زحمت و وام و قرض زمین را خریده ، حالا برای ساخت دچار مشکل می شود ! مطلب را حل کنید ! خودمان بدست خودمان مردم را به کار غیر قانونی وادار می کنیم ! خب این مسئله را باید کدام مسئول حل کند؟ زمین ها در اختیار کیست؟ خب جواب این سوالات همه اش از روز روشن تر ، در این چهل و اندی سال چرا حل نکردند و نمی کنند ، همتی کنید و حل کنید ، یک کارگروهی بگذارید که مطلب را مستمرا پیگیری کند و به نتیجه برساند. کار که نشد ندارد ، همتی و تلاشی می طلبد تا مشکل مردم و شهر حل شود. ان شاءالله