اگر دستورات الهی را رعایت کنیم، پیروزی نهایی با ماست

به گزارش تدبیرآشنا حجت الاسلام رادمرد در خطبه‌های نمازجمعه ماهدشت در روز ٢٧ مهر ١۴٠٣ گفت:

الحمدلله‌ ربّ العالمین والحمدلله علی ما عرفنا من نفسه و ألهمنا من شکره و فتح لنا من ابواب العلم ِ بربوبیته و دَلنا علیه من الاخلاص فی توحیده و جنبنا من الإلحاد و الشک فی أمره و الحمدلله الذی مَنَّ علینا به محمدٍ و ولایة علیٍ و اولاده المعصومینصلوات الله علیه و علیهم سیما بقیه الله الاعظم علیه الصلاه و  السلام//  اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه والنصر و….//عبادالله اوصیکم بتقوی الله

در خطبه هفته قبل عرض شد براساس آیات و روایات ما حق قضاوت نسبت به دیگران نداریم و نباید اجازه دهیم دیگران قضاوت های خودشان را برای ما در قالب خبر نقل کنند و هرآنچه مطرح کردند بنا روایت امام کاظم علیه السلام که نقل شد فرمود آنها که خبر می دهند هرچند برای خبرشان قسم هم خورده باشند ، اگر 50 نفر هم باشند ، تو خبر آنها را تکذیب کن! یعنی اجازه قضاوت کردن را به خودت نده از طرفی هم تقوا اجازه نمی‌دهد در مورد خودمان هم، قضاوت خوب داشته باشیم! قرآن کریم می‌فرماید: «فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى»(نجم: ۳۲) یعنی خودتان را انسان خوبی ندانید! به خودتان نمره بیست ندهید و خودتان را زیاد تحویل نگیرید؛ چون خدا بهتر می‌داند چه کسی با تقوا است.امیرالمؤمنین (ع) در اوصاف متقین(خطبه همام) می‌فرمایند: «فَهُمْ لِأَنْفُسِهِمْ مُتَّهِمُونَ»، انسان اهل تقوا، همیشه خودش را متهم می‌کند. «یعْمَلُ الْأَعْمَالَ الصَّالِحَةَ وَ هُوَ عَلَى وَجَلٍ»، اگر کار خوبی هم انجام می‌دهد، می‌ترسد که آیا عملش مقبول واقع می‌شود یا نه. «لَا یرْضَوْنَ مِنْ أَعْمَالِهِمُ الْقَلِیلَ وَ لَا یسْتَکْثِرُونَ الْکَثِیرَ»، از اعمال کم‌اش راضی نمی‌شود و اعمال زیادش را کم به حساب می‌آورد. «إِذَا زُکِّی أَحَدٌ مِنْهُمْ، خَافَ مِمَّا یقَالُ لَهُ، فَیقُولُ أَنَا أعْلَمُ بِنَفْسِی مِنْ غَیرِی»، اگر کسی از او تعریف کند به‌جای اینکه خوشش بیاید، نگران می‌شود. وقتی به او می‌گویند: تو آدم خوبی هستی، می‌گوید: من خودم را بهتر می‌شناسم. (نهج‌البلاغة: خطبه ۱۹۳)هرچقدر هم که فرد کار خیر و صواب انجام دهد، تقوا مانع می‌شود که به آن‌ها افتخار کند؛ چون در تقوا مهم فرآیند است، نه عمل. بنابراین به‌وسیله تقوا انسان از یک خصلت بسیار خطرناک که بدتر از گناه کردن و باعث هلاکت است نجات می‌یابد و به آن دچار نمی‌شود و آن صفت «عُجب» است (إنَّ الذَّنْبَ خَیرٌ لِلْمُؤْمِنِ مِنَ الْعُجْبِ؛ مَنْ دَخَلَهُ الْعُجْبُ هَلَکَ (الکافی، ج۲، ص۳۱۳)). وقتی قضاوت درباره خودمان منفی باشد، مغرور نمی‌شویم؛ یعنی خوبی‌هایمان ما را فاسد نمی‌کند. امام باقر (ع) می‌فرمایند: «لَا یَفْتَخِرْ أَحَدُکُمْ بِکَثْرَةِ صَلَاتِهِ وَ صِیَامِهِ وَ زَکَاتِهِ وَ نُسُکِهِ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى مِنْکُمْ؛ کسی از شما به زیادی نماز و روزه و زکات و اعمال نیکش افتخار نکند؛ چون خدا باتقوایان از شما را بهتر می‌شناسد» (البرهان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۲۰۴). ملاک اصلی تقواست و تنها عبادتی ارزشمند است که از سر تقوا باشد و ما به میزان تقوای خودمان هم آگاهی کامل نداریم. همین مانع از عُجب می‌شود. تقوا در عین اینکه مانع از عجب و غرور می‌شود، مانع از یأس و ناامیدی هم هست. مفضل بن عمر می‌گوید: خدمت امام صادق (ع) بودم که سخن از اعمال شد، من از کم‌بودن عمل خودم گفتم. حضرت مرا از گفتن چنین سخنی نهی کرده و فرمودند: عمل کم همراه با تقوا بهتر است از عمل زیاد بدون تقوا (إِنَّ قَلِیلَ الْعَمَلِ مَعَ التَّقْوَى خَیرٌ مِنْ کَثِیرِ الْعَمَلِ بِلَا تَقْوَى)، پرسیدم چگونه می‌شود عمل زیاد داشت، اما تقوا نداشت؟ حضرت فرمودند: مانند کسی‌که دیگران را اطعام می‌کند و با همسایگانش خوش‌رفتار و در خانه‌اش به روی دیگران باز است، اما وقتی فرصت انجام عمل حرام برایش پیش می‌آید سوءاستفاده می‌کند؛ این عمل بدون تقواست، اما دیگری چیزی ندارد که به دیگران بدهد، اما وقتی فرصت انجام عمل حرام برایش پیش می‌آید، آن را انجام نمی‌دهد (… وَ یکُونُ الْآخَرُ لَیسَ عِنْدَهُ فَإِذَا ارْتَفَعَ لَهُ الْبَابُ مِنَ الْحَرَامِ لَمْ یدْخُلْ فِیهِ (الکافی، ج۲، ص۷۶)). از این حدیث مشخص می‌شود که ملاک، اعمال زیاد انسان‌ها نیست؛ بلکه ملاک، تقواست که ممکن است با عمل کم هم وجود داشته باشد. بنابراین تقوا از یأس و ناامیدی هم جلوگیری می‌کند. امام رضا (ع) می‌فرمایند: «عقل انسان کامل نمی‌شود مگر ده خصلت داشته باشد، دهمین خصلت – که عَجب خصلتی است- آن است که هیچ کسی را نبیند مگر آنکه بگوید: او از من بهتر و باتقواتر است!» (لَا یرَى أَحَداً إِلَّا قَالَ هُوَ خَیر مِنّی وَ أَتْقَى) سپس می‌فرمایند: «مردم دو دسته هستند: برخی بهتر و باتقواترند و برخی بدتر. انسان باید وقتی بدتر از خود را می‌بیند بگوید: شاید خوبی او پنهان باشد که در این صورت برایش بهتر است و خوبی من که پیدا است برای من بد است. و وقتی بهتر و باتقواتر از خود را دید در برابر او فروتنی کند تا به او بپیوندد» (تحف‌العقول، ص۴۴۳). تقوا چنین فرهنگی را در جامعه گسترش می‌دهد(کوثر)

خطبه دوم/خدای متعال در قرآن کریم چند دستور مهم را در میدان جهاد به مومنان می دهد، اول:” اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد هنگامى كه گروهى از دشمنان را در برابر خود در ميدان نبرد ببينيد ثابت قدم باشيد” (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا). يعنى يكى از نشانه‏هاى بارز ايمان ثابت قدم در همه زمينه‏ها مخصوصا در پيكار با دشمنان حق است. دوم :” خدا را فراوان ياد كنيد تا رستگار و پيروز شويد” (وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‏). شك نيست كه منظور از ياد خدا تنها ذكر لفظى نيست، بلكه خدا را در درون جان حاضر ديدن و به ياد علم و قدرت بى پايان و رحمت وسيعش بودن است، اين توجه به خدا روحيه سرباز مجاهد را تقويت مى‏كند و در پرتو آن‏ احساس مى‏کند كه در ميدان مبارزه تنها نيست، تكيه گاه نيرومندى دارد كه هيچ قدرتى در برابر آن مقاومت نمى‏كند، و اگر هم كشته شود به بزرگترين سعادت، يعنى سعادت شهادت رسيده است و در جوار رحمت حق رستگار خواهد بود، خلاصه ياد خدا به او نيرو و آرامش و قوت و قدرت و پايمردى مى‏بخشد. به علاوه ياد و عشق خدا، عشق زن و فرزند و مال و مقام را از دل بيرون ميکند و توجه به خدا علتهایی كه باعث سستى در امر مبارزه و جهاد مى‏شود را از خاطر مى‏برد، چنان كه” امام سجاد” زين العابدين ع در دعاى معروف صحيفه كه براى” مرزبانان اسلام” و مدافعان سرحدات مسلمين خوانده به پيشگاه خدا چنين عرض مى‏كند: وَ أَنْسِهِمْ عِنْدَ لِقَائِهِمُ الْعَدُوَّ ذِكْرَ دُنْيَاهُمُ الْخَدَّاعَةِ الْغَرُورِ، وَ امْحُ عَنْ قُلُوبِهِمْ خَطَرَاتِ الْمَالِ الْفَتُونِ، وَ اجْعَلِ الْجَنَّةَ نُصْبَ أَعْيُنِهِمْ:” پروردگارا! (در پرتو ياد خويش) ياد دنياى فريبنده را از دل اين پاسداران مبارز بيرون كن، و توجه به زرق و برق اموال را از قلب آنها دور ساز، و بهشت را در برابر چشمان فكر آنها قرار ده”. سومین دستور که از مهم‏ترين برنامه‏هاى مبارزه است ، توجه به مسئله رهبرى و اطاعت از دستور پيشوا و رهبر است همان دستورى كه اگر انجام نمى‏گرفت جنگ بدر به شكست كامل مسلمانان منتهى مى‏شد، لذا در آيه بعد مى‏گويد:” و اطاعت خدا و پيامبرش كنيد” (وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‏).

چهام : و از پراكندگى و نزاع بپرهيزيد” (وَ لا تَنازَعُوا).” زيرا كشمكش و نزاع و اختلاف مجاهدان در برابر دشمن نخستين اثرش سستى و ناتوانى و ضعف در مبارزه است” (فَتَفْشَلُوا).” و نتيجه اين سستى از ميان رفتن قدرت و قوت و هيبت و عظمت شماست” (وَ تَذْهَبَ رِيحُكُمْ‏).” ريح” به معنى باد است و اينكه مى‏گويد: اگر به نزاع با يكديگر برخيزيد سست مى‏شويد و به دنبال آن باد ، شما را از ميان خواهد برد اشاره لطيفى به اين معنى است كه قوت و عظمت و جريان امور بر وفق مراد و مقصودتان از ميان خواهد رفت زيرا هميشه وزش بادهاى موافق سبب حركت كشتى‏ها به سوى منزل مقصود بوده است، و در آن زمان كه تنها نيروى محرك كشتى وزش باد بود اين مطلب فوق العاده اهميت داشت. به علاوه وزش باد به پرچم‏ها نشانه بر پا بودن پرچم كه رمز قدرت و حكومت است مى‏باشد و تعبير فوق كنايه‏اى از اين معنى است.  خب در این میدان نبردی که ما الان هستیم البته از ابتدای فریاد آزادی خواهی و استقلال طلبی و اسلام خواهی امام راحل ، این نبرد آغاز شده در دوران انقلاب که البته از ابتدای عصر هابیل و قابیل از مواجهه وجود دارد ، اکنون این نبرد نزدیک به مرحله اوج خودش است ، آنچنانکه دشمن ما به زبان جاری کرد ، نخست وزیر جنایتکار و تروریست صهیونیست ها نتانیاهو گفت : «جنگ ما، فقط جنگ با حماس، حزب الله و… نیست، جنگ ما جنگ آخرالزمانی است » ،

در اینچنین نبردی ما نیاز داریم با مراجعه به قرآن کریم دستورات الهی را دریافت کنیم ، ثبات قدم ، صبر و استقامت ، اطاعت از رهبری ، عدم منازعه و درگیری داخلی و توصیه های مهم دیگر باید نصب العین باشد تا خطری متوجه اسلام و انقلاب مان نشود ، هرچند دشمن در حال شبهه پراکنی است که در ایمانمان تردید کنیم تا ثبات قدم را بگیرد، صحنه را به گونه ای پیش میبرد تا با ترور فرماندهان مقاومت سلیمانی ها و سید مقاومت سید حسن نصرالله و اسماعیل هنیه و یحیی سنوار و نیل فروشان ها و زاهدی ها و …. و دست زدن کشتارهای جمعی با فجیعترین شکل ممکن و تحریم اقتصادی و … صبر و استقامت ما را از بین ببرد و با شبهه پراکنی و تردید افکنی بخواهد در مسیر باور به رهبری و ولایت فقیه و اطاعت از او ما را سست کند و با چاپ مقالات و پرداختن به حاشیه ها و بیان کردن مباحث اختلافی در جامعه با استفاده از روزنامه های زرد و قلم بدستان اجیر شده ، بین صفوف مومنین شکاف ایجاد کند ، بدانند که این کارها در اراده ما سستی ایجاد نخواهد کرد ، ما در میدان هستیم و خواهیم ماند تحت اوامر رهبر حکیم و عزیزمان ثابت قدم با ایمان محکم به این راه پر افتخاری که چهل و اندی سال طی کردیم پیش خواهیم رفت. اما از تحرک دشمن نباید غافل شد ، جهاد تبیین الان هم یک وظیفه برای همه است تا آنهایی که فی قلوبهم مرض و قلبشان آغشته به نفاق است در صفوف مردم رخنه نکنند ، مدارس ما و حوزه های علمیه ما ، مراکز تعلیم و تربیت ما در این حوزه وظیفه دارند تا به هنگام و با اقدام دقیق و صحیح نقشه دشمنان را نقش بر آب کنند. و مطمئنا اگر دستورات الهی را رعایت کنیم ، پیروزی نهایی با ماست. شیوه مقامت مابه شیوه مقاومت امام خمینی ره است امام خامنه‌ای: «در ادبیات سیاسىِ بین‌المللى، عنوان «مقاومت به شیوه‌ى امام خمینى» یک عنوان است. آنچه در تعبیرات فرنگى‌ها وجود داشت و بعد از قضیه‌ى آزادسازى خرّمشهر خیلى این اصطلاح شایع شد، «دکترین مقاومت امام خمینى» است؛ این را مطرح کردند و مقاله‌ها نوشتند. یکى از چهره‌هاى سیاسى معروف دنیا در مقاله‌اى نوشته است که «دوران نقش‌آفرینى منحصر به فردِ توان نظامى و اقتصادى در سیطره‌ى جهانى در حال افول است؛ اینکه یک کشورى توان نظامى زیادى داشته باشد و توان اقتصادى زیادى داشته باشد و بتواند به سیطره‌ى خود ادامه بدهد، دیگر در حال افول است؛ دنیا عوض شده»؛ او می‌نویسد که «در آینده‌ى نه چندان دور شاهد قدرتهاى فرامرزى‌اى خواهیم بود که از لحاظ ماشین‌آلات جنگى – مثل بمب اتم – یا سهم در تولید صنعتى جهانى، چندان بالا نیستند امّا با قدرت تأثیرگذارى بر میلیون‌ها انسان، سیطره‌ى نظامى و اقتصادى غرب را به چالش خواهند کشید». این را یک سیاستمدار و صاحب‌نظر سیاسى غربى و آمریکایى می‌گوید. بعد هم اضافه می‌کند که «دکترین مقاومت خمینى با تمام توان، شاهرگ‌هاى سیطره‌ى غرب و آمریکا را هدف گرفته است». راز ماندگارى جمهورى اسلامى این‌ها است؛ این خطّى است که امام در میان ما باقى گذاشت؛ خطّ مقاومت و ایستادگى» و مطمئنا ما به پیروزی نهایی با داشتن این ویژگی ها خواهیم رسید. ان شاءالله